Shkruan: Adriana LALA, punonjëse sociale…..
Izolimi social është i vështirë për njerëzit e të gjitha moshave. Por për shkak se adoleshentët janë më të prirur ndaj statusit shoqëror se pjesa tjetër, është edhe më thellësisht shqetësuese për ta.
Prindërit kudo janë duke luftuar për t’i detyruar adoleshentët të “qendrojne në shtepi”. Adoleshentët nuk mund te qendrojne në izolim, gjë që COVID-19 e ka arritur kete pjeserisht,por është veçanërisht e vështirë për ta – dhe i bën ata të vështira për t’u kontrolluar.
Adoleshentët jane ne moshen e tyre me te bukur, ku shiu e i ftohti është frymezim per to, ata nuk jane bërë për të qendruar ne izolim(sipas Christine Carter)
Për më tepër, luhatja e tyre moshore,emocionale,krijimi i personalitetit në këtë kohë përballë ketij izolimi e bënë me të vështirë statusin e tyre shoqëror i bën ata mjaft të prekshëm nëse trajtohen apo jo si fëmijë. Kjo do të thotë që ata ndjehen të infantilizuar kur urdhërohen të qëndrojnë në shtëpi.
Çfarë mund të bëjmë për të inkurajuar adoleshentët që të zbatojnë masat që te qendrojne ne distancim social?
Adoleshentët nuk ka gjasa të binden nga argumentet (shkëlqyese! logjike! pasionante!) që bien ndesh me motivet e tyre të lindura, të zhvillimit.
Fillo motivimin e tyre për të qenë nën kontroll situata
Ne mund të kemi një marrdhenie të mirë me adoleshentet duke i trajtuar ata si të rritur të aftë dhe jo të vegjël. Për shembull, ne mund të:
- Planifikimi i aktiviteteve argëtuese që familja bënë së bashku mund të jetë kontributi thelbësor i afrimitetit me të gjithë antarët vecanerisht me adoleshentet.
- Lejoni që adoleshentet të menaxhojnë vetveten, punën e tyre shkollore dhe përgjegjësitë e tyre të tjera pa u bërë presion apo të heqin dorë. Kjo nuk do të thotë që ne nuk do të jemi të angazhuar me ta. Do të thotë që ne u japim atyre hapësirë të veprojnë lirshëm brenda kufijve për të cilët ne pranojmë si familje.
- Kërkojuni atyre tju ndihmojnë në punën tuaj në atë masë sa të munden. Shpjegoni në vend se të akuzoni
- Përdorni një gjuhë jo kontrolluese dhe jo udhëzuese. Për shembull, bëni pyetje në vend që t’u thoni atyre se çfarë të bëjnë. Pyetja ime e preferuar gjatë gjithë kohës është “Cili është plani juaj?
- Presim që ata të kontribuojnë në familjen tonë në mënyra kuptimplote. Ato mund të ndihmojnë në përgatitjen e vaktit dhe pastrimin e sendeve te ndryshem në shtëpi.
- Pranoni që e gjithë kjo është kaq e vështirë. Shumë adoleshentë që po qendrojnë në shtëpi, nga shkolla po përjetojnë humbje të konsiderueshme tani. Ndjenjat e tyre të pikëllimit, ankthit, stresit dhe izolimit janë të vështira për t’u përballur.
Biseda per plotësimin e adoleshenteve me botën shoqërore,pjese kjo që u mungon pa mase.
Mund të bidsedoni me to rreth lidhjes qe ka bota sociale me jetën e tyre edhe pse jeni brenda në shtëpi, duke theksuar se si jeta e tyre ka një:
- qëllim,
- kuptim
- ndikim te njerëzit e tjerë.
Këtu janë disa pika bisedimi që mund tja adresoni adoleshentëve :
- Ju nuk jeni një aktor pasiv këtu, së bashku për udhëtim. Veprimet tuaja po ndikojnë drejtpërdrejt në rrjedhën e kësaj krize.
- Kë mund të ndihmoni dhe për kë jeni të shqetësuar se mund të dëmtoni? Si mund të përdorni aftësitë tuaja për të ndihmuar botën tani?
- Nipërit dhe mbesat tuaj do t’ju pyesin për rolin që keni luajtur gjatë kësaj pandemie. Cfarë do t’u thuash atyre?
Mbi të gjitha, prindër ndihmojini adoleshentet të shohin që kjo situatë nuk ka të bëjë me atë që duan apo presin nga jeta. Eshtë për atë që jeta po pret prej tyre tani.
Të jesh një pjesë e zgjidhjes, jo një pjesë e problemit.
Ka mësime të jashtëzakonshme të jetës ne kete situate. Ju jeni duke i mësuar adoleshentet përmes shembullit tuaj se si të marrim përgjegjësi – jo vetëm për veten dhe familjen e ngushtë, por edhe për komunitetin tonë lokal dhe global, gjithashtu.
Të gjithë po bejne thirrje për të demonstruar karakterin dhe përkushtimin tonë ndaj të tjerëve dhe për të mirën e komunitetit. Të rinjtë jane gjithashtu pjesë e kësaj.Le t’i lejojmë ata të rriten.
Dhe gjithashtu: Një nga mësimet e shkëlqyera të moshës madhore është se adoleshentet mund të bëjnë gjëra të vështira… që ju ndoshta si kishit menduar asnjëherë.
Shkruan: Adriana LALA, punonjëse sociale…..
