Gjuha si mjet shprehës dhe element shumë i rëndësishëm në zhvillimin e aspektit psikologjik dhe si mjet komunikimi midis njerëzve, përbën njerën nga tiparet më relevante midis pjestarëve të një shoqërie. Ndërkaq, kultura gjuhësore është veçori e rëndësishme e kulturës së përgjithshme të një individi.
Psikologu për të kryer punën e vet me sukses, duhet të jetë pajisur, përpos prefesionalisht, edhe me njohuritë themelore gjuhësore dhe me vetëdijen e përgjegjësisë së lartë gjuhësore për atë që punon, sepse ndjenja dhe vetëdija e përgjegjësisë gjuhësore, krahas asaj psikologjike e psikologut varen prej vullnetit, interesimit dhe dëshirës së tij.
Psikologu mund të ketë dituri të madhe në lëmin e psikologjisë dhe në disa lëmenj të tjerë, por nëse nuk ka edhe kulturën e duhur gjuhësore, paraqitja e diturisë së tij në të folur ose në të shkruar do jetë e gjymtë apo e mangët. Gjuha jonë është aq e veçant dhe e pasur në vete duke mos lënë anash dhe aspektin mendor dhe imagjinar.
Pra psikologu duhet të ndikoj në zhvillimin, pasurimin dhe perfeksionimin e saj. Vetëm dëshira e madhe ndaj profesionit psikologjik dhe ndërthurjes gjuhësore mes tyre e bën të gjallë dhe përkujton mendjet tona, shpesh herë të harruara. Duhet të theksohet se çdo psikolog shqiptar duhet medoemos të dijë se të gjitha fjalët e gjuhës shqipe nuk janë të burimit autokton.
Mirëfilli dihet se sikurse në çdo gjuhë tjetër, ashtu edhe në gjuhën tonë ka mjaftë huazime nga gjuhët e huaja, po duke iu përmbajtur rigorizisht rregullave dhe parimeve shkencore që kanë të bëjnë me huazimet e domosdoshme dhe të patjetërsueshme.
Ne si psikolog duhet të bëjmë përpjekje në fjalorin tonë gjuhësorë si dhe në atë psikologjik të përdorim vetëm ato fjalë të gjuhëve të huaja për të cilat ka nevojë shprehimore e të domosdoshme. Fjalët e huaja të grupit të këtillë janë disa terma ndërkombëtar pra ato fjalë sjellin nuanca të reja kuptimore dhe logjike që gjuha jonë nuk i posedon e që hyjnë në fjalësinë tonë bashkë me nocionet, e sidomos zbulimet e reja teknike. Sa per ilustrime një shembull fjala motiv ka këto kuptime:shtyrje, arsye…
Psikologu gjatë punës së vet intelektuale në lëminë psikologjike dhe gjuhësore pasiqë është autor i shumë shënimeve dhe shkresave tjera zyrtare duhet shfrytëzuar gjuhën si armë kryesore për ti vënë në qarkullim mendimet që e karakterizojnë punën e çdo psikologu në lëminë psikologjike.
Çdo psikolog që është i pajisur me dituritë psikologjiko gjuhësore do ti përmbush të gjitha përgjegjësit e veta në të gjitha fazat e shtjellimit sepse e njeh sa duhet natyrën e materies me të cilën merret, është në gjendje të dallojë virtytin prej vesit, fuqinë prej dobësisë, suksesin prej dështimit e të vërej lidhjet reciproke ndërmjet përgjegjësisë gjuhësore psikologjike si dhe domosdoshmërinë dhe rëndësinë e këtij reciprociteti.
Siç dihet, teriminologjia e këtyre si pjesë përbërse e fjalësisë prefesionale dhe shkencore në përgjithësi, sot është në zhvillim të vrullshëm e të vazhdushëm. Krahas këtij zhvillimi dinamik shkon në mënyrë të vazhdueshme përpara, mes tjerash, edhe zhvillimi i terminologjisë psikologjiko-profesionale, si një proçes i pashmangshëm i përparimit e i pasurimit të aspektit psikologjik me terma të rinj psikologjik.
Vetëvetiu kuptohet se çdo psikolog duhet të kujdeset që të (diktojë) sa më bukur dhe këto përpjekje qëndrojnë në natyrën e vet të aftësisë dhe nuk mund ti quaj të realizuara njëkohësisht të dy përgjegjësitë në qoftë se nuk dyfishon arsyen, kujdesin dhe angazhimin e vet në këtë fushë-veprimtari.
Psikologu zëvendëson të pamundurën, në të mundur, lehtësimin në vështërsi, dritën në errësirë.
Shkruan: Lavdie Shkodra, Psikologe
